Britse Logica

Na wekenlang wachten op de voltooiing van mijn Britse bankrekening, was het dan eindelijk zo ver. Vorige week kon ik eindelijk internetbankieren en geld overmaken van mijn Nederlandse rekening naar mijn Britse rekening. Hiervoor was nodig: 1x een uur in de rij staan, 8 brieven van NatWest, nog een keer in de rij staan en een onverstaanbare mevrouw die mijn uitlegde waarom ik in hemelsnaam twee pasjes en twee pincodes had gekregen. Ik weet tot op heden nog steeds niet waarom. Maargoed, het werkt en ik heb geld, dat is toch belangrijk.

Dus, vol goede moed naar de telefoonwinkel. Want ik moet zonodig internet op mijn telefoon. 'Heeft u een Britse bankrekening, mevrouw?' Ja! 'Mag ik uw pasje even?' Natuurlijk. 'Wat is dan uw bankrekeningnummer?' Eh. Dat blijkt dus niet op het pasje te staan. En kan ik door de stromende regen weer naar huis vertrekken.

En ik het kader van de Britse Logica:
Op straat loopt een jongen die heel graag een meisje had willen zijn. Zeer vrouwelijk gekleed, hoge hakken en strakke spijkerbroek. Maar duidelijk nog steeds een beetje jongen. Ik loop achter hem aan richting de BullRing, het grote winkelcentrum. Onderweg wordt hij (of zij?!) meerdere keren nagejoeld en uitgemaakt voor dingen die ik niet in mijn Britse woordenschat heb. Best raar, want ondertussen komen we meerdere meisjes tegen die ik een sjaal om zou willen doen, een broek aan zou willen trekken en het decollete van zou willen camoufleren. Blijkbaar is het eerste iets heel vreemds hier en mag je er iets van zeggen, maar het feit dat er meisjes bijlopen alsof ze op een Spaans strand een bepaald beroep uitvoeren wordt als volstrekt normaal gezien. Een beetje apart is het wel.

Morgen weer lekker naar de Universiteit waar de maandelijkse 'Farmers Market' plaatsvindt.