Kilometers maken

Na een kleine radiostilte dan nu weer eens een bericht vanuit Brum. De radiostilte lag niet aan dat ik mij niet meer verbaas over de gekke gewoontes die de Britten erop nahouden, maar aan dat ik zoveel fijn en leuk bezoek heb gehad de afgelopen weken!


Eerst was Isaac hier, en met hem heb ik vooral heel veel gelopen door Birmingham. Rustig gelopen van het station naar huis, ondertussen bijpratend over van alles en nog wat. Behoorlijk doorgelopen om de trein te halen zodat we op tijd zouden zijn bij de beroemde chocoladefabriek Cadburys, die net even buiten Birmingham ligt (we hadden namelijk kaartjes die alleen op een vastgestelde tijd geldig waren). Isaac heeft hardgelopen langs de kanalen die zo kenmerkend zijn voor industriesteden in Engeland, terwijl ik mijn eerste kleine paper zat te werken.
Dit lopen had ik al mooi geoefend in het weekend voordat Isaac kwam, toen ben ik met de Wayfarers (de wandelclub van de universiteit) twee dagen in Wales wezen wandelen. Prachtig, koud, regenachtig, vochtig en leuk. Iets te vochtig; mijn oude regenjas bleek niet echt te voldoen.
Daarom kwam het goed uit dat ik met Isaac, op donderdag, naar Londen ging! En dus hebben we weer heel veel gelopen, onder andere op zoek naar een nieuwe jas, maar ook omdat we graag Notting Hill, de Thames en Covent Garden wilden zien.

Na wat onduidelijkheid over wat nou eigenlijk de grootste moskee bij Brick Road was, vonden we eindelijk Anna-Maria en Olivia. Gezellig! Lekker eten bij de Indiër en daarna slapen bij een vriendinnetje van Olivia. De volgende dag (vrijdag) werd het wandelen gewoon voortgezet; Camden Market, Spitalfields Market en Soho zijn allemaal betreden door onze voeten.
Fish ’n Chips op het station, Isaac en ik gingen weer terug naar Birmingham. Zaterdagochtend vloog hij namelijk weer terug naar Nederland. Scheelt weer dat hij dat stuk in ieder geval niet hoefde te lopen.

Ik greep mijn kans en ging weer aan de studie, om aan het eind van de middag Olivia en Anna-Maria te verwelkomen. We grepen onze kans en zijn die avond uitgeweest in Gatecrashers, de grootste club van Birmingham. Kareen (Duitse huisgenootje) ging ook mee. We waren voor de Engelse begrippen nogal ‘underdressed’. We hadden blijkbaar nog even dat ene superkorte glitterjurkje moeten kopen, inclusief megahoge hakken. En zes lagen nepwimpers op moeten doen. En een aantal kilo foundation op moeten smeren. En ook nog even ‘fake-tan’ moeten opspuiten. Dat hadden we natuurlijk allemaal niet gedaan; wij konden dus ook lekker dansen zonder pijn in onze voeten te krijgen of ons zorgen te maken dat onze borsten uit ons decolleté zouden vallen. Toch best prettig.

Zondag heb ik Birmingham laten zien en ’s avonds zijn we naar een concert van de Deense Agnes Obel geweest. Wat een contrast met de avond ervoor!

Maandag stapten we op de trein naar Cambridge om Susanne op te zoeken die daar een paar maanden studeert. We aten samen in een van de vele colleges en verbaasden ons over alle ongeschreven en geschreven die voor de studenten van Cambridge gelden. Susanne lijkt de meeste al onder de knie te hebben! Dat was prettig, want anders waren we natuurlijk lekker over het prachtig gemaaide gras gaan lopen.
De evensong in het King’s College was bijzonder om mee te maken. Een immens grote kerk, alleen verlicht door kaarsen. Misschien 50 mensen die kwamen luisteren, op een regenachtige en donkere maandagavond. Jammer alleen dat het koor nogal tegenviel; op maandag zingen de Boys van het King’s Choir niet. Helaas!

Dinsdag was het tijd om afscheid te nemen, ik ging weer richting Birmingham, de anderen ook weer naar huis. Snel studeren, woensdag studeren.

En alsof het nog niet genoeg was; donderdag kwam Joris! En mocht ik Birmingham weer laten zien! Het grappige is dat het, afhankelijk van het bezoek, elke keer weer anders is en je andere stukjes laat zien van de stad. Een concert van Ane Brun (Geweldig!) stond op het programma, het museum, exploreren van de wijk Kings Heath, mulled wine drinken in een ontzettend fijne pub in de wijk Moseley en een dagtrip naar Stratford-Upon-Avond, de geboorteplaats van Shakespeare.
Maandag zwaaide ik Joris weer uit en ging ik gauw weer een beetje studeren.

Sorry, waarschijnlijk zijn jullie mijn avonturen al zat, maar ik ben nog niet klaar!

Dinsdag stapte ik op de trein naar Bristol om daar eindelijk langs Eline te gaan. Wat was het gezellig! En wat konden we samen fijn lachen om alle gekke Britten en om alle onhandigheden en moeilijkheden die bij een jaar in het buitenland studeren horen. We vierden ons samenzijn met een etentje in het restaurant van de oer-Engelse-kok Jamie Oliver.

***intermezzo van studeren en braaf college volgen***

En afgelopen zaterdag was mijn Franse huisgenootje Pauline jarig. Omdat zij groot Beatlesfan is, gaven wij haar als cadeau een dagtrip naar de stad waar het allemaal begon: Liverpool. Een indrukwekkend stadje aan de zee, met prachtige grote pakhuizen (de Docks zijn werelderfgoed), imponerende gebouwen van rond de eeuwwisseling en natuurlijk veel Beatles-prullaria. Een heel geslaagde dag.

En nu ben ik weer thuis.


Maar natuurlijk maar voor heel eventjes…zaterdag ga ik met andere internationale studenten naar Oxford :)