Nog even niet aan denken...
Door: Ingrid's persoonlijk assistent
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
28 Mei 2008 | Suriname, Paramaribo
"Ik sta er helemaal niet bij stil dat ik vrijdag a.s. al weer terug ga naar Paramaribo. Hier is immers nog genoeg te doen en te beleven! Het is me nu gelukt om alle kinderen in een rij te krijgen en rustig in een kring te laten zitten! maar het mooiste was nog wel de muziekles aan de 2e klas (7-10 jaar) en de 4e klas (11-15 jaar) gezamenlijk. Meer dan 55 kinderen! Ze deden een half uur goed mee, ze luisterden, ze zongen en toen ze het liedje goed kenden was het helemaal stil in de klas! Deze week weer verder, misschien wel met de muziekinstrumenten die de nieuwe vrijwilligster mee neemt".
Zaterdag ben ik eindelijk anar een kostgrondje geweest. Twee zelfs, en we werden erheen gebracht door drie kleine kinderen. Zonder hen hadden we het nooit kunnen vinden. Hoewel zo'n grondje wel een voetbalveld groot is, liggen ze diep versopt in het oerwoud. Je moet allerlei kreekjes doorwaden en hele smalle paadjes bewandelen. Het tweede kostgrondje lag wel een uur lopen van Ligorio. Ze verbouwen er van alles, bananen, rijst, groenten. De kinderen hadden een bak op hun hoofd waarin ze groenten mee terug namen. En wij mochten een zware pompoen meesjouwen."
"Zondag waren we naar het buurdorp. Daar was iemand overleden en dat was natuurlijk ook interessant om mee te maken. De mannen deden er een hele dag over om om een kist te maken. Een kist met een puntdak, want de overledene wordt in een heleboel pangi's gewikkeld en dat geheel moet in de kist passen. De begrafenis kan nl. wel 2-3 weken op zich laten wachten. Terwijl de mannen de kist maakten (en aadrbij uitvoerig met elkaar converseerden), waren de vrouwen bezig eten te maken, cascave te raspen en rijst te stampen. Ook uit omliggende dorpen komen de vrouwen dan. De overledene lag in een apart huisje, gewikkeld in enkele pangi's (behalve z'n voeten). Waarom het zo lang duurt totdat de begrafenis plaatsvindt, weet ik eigenlijk niet".
"Het is erg leuk om alle reacties op de berichten te horen. Als ik weer in Paramaribo ben, heb ik weer toegang tot internet en schrijf ik zelf m'n berichten weer. Maar nu nog even niet aan denken!"
(Ingrid berättar att hon har varit till en s.k. kostgrondje (åkermark), som ligger på 1 timme gångavstånd ifrån byn. Där odalr man bl.a. grönsaker och ris. Det var barn som ledde henne dit och hon hade inte kunnan hittat vägen själv.
Sedan var hon med vid förbredelserna till en begravning. Även i Surinam dröjer det flera veckor innan begravningen äger rum- kroppen blir invecklad i flera 'pangi' och kistan är därför större än vad vi är van med.
Ingrid åker upp till Paramaribo nu på fredag och har då själv tillgång till internet igen.)
Zaterdag ben ik eindelijk anar een kostgrondje geweest. Twee zelfs, en we werden erheen gebracht door drie kleine kinderen. Zonder hen hadden we het nooit kunnen vinden. Hoewel zo'n grondje wel een voetbalveld groot is, liggen ze diep versopt in het oerwoud. Je moet allerlei kreekjes doorwaden en hele smalle paadjes bewandelen. Het tweede kostgrondje lag wel een uur lopen van Ligorio. Ze verbouwen er van alles, bananen, rijst, groenten. De kinderen hadden een bak op hun hoofd waarin ze groenten mee terug namen. En wij mochten een zware pompoen meesjouwen."
"Zondag waren we naar het buurdorp. Daar was iemand overleden en dat was natuurlijk ook interessant om mee te maken. De mannen deden er een hele dag over om om een kist te maken. Een kist met een puntdak, want de overledene wordt in een heleboel pangi's gewikkeld en dat geheel moet in de kist passen. De begrafenis kan nl. wel 2-3 weken op zich laten wachten. Terwijl de mannen de kist maakten (en aadrbij uitvoerig met elkaar converseerden), waren de vrouwen bezig eten te maken, cascave te raspen en rijst te stampen. Ook uit omliggende dorpen komen de vrouwen dan. De overledene lag in een apart huisje, gewikkeld in enkele pangi's (behalve z'n voeten). Waarom het zo lang duurt totdat de begrafenis plaatsvindt, weet ik eigenlijk niet".
"Het is erg leuk om alle reacties op de berichten te horen. Als ik weer in Paramaribo ben, heb ik weer toegang tot internet en schrijf ik zelf m'n berichten weer. Maar nu nog even niet aan denken!"
(Ingrid berättar att hon har varit till en s.k. kostgrondje (åkermark), som ligger på 1 timme gångavstånd ifrån byn. Där odalr man bl.a. grönsaker och ris. Det var barn som ledde henne dit och hon hade inte kunnan hittat vägen själv.
Sedan var hon med vid förbredelserna till en begravning. Även i Surinam dröjer det flera veckor innan begravningen äger rum- kroppen blir invecklad i flera 'pangi' och kistan är därför större än vad vi är van med.
Ingrid åker upp till Paramaribo nu på fredag och har då själv tillgång till internet igen.)
-
28 Mei 2008 - 06:19
Esther:
hey Ingrid!!
Je verhalen klinken echt zo spannend allemaal!!
Geniet dit weekje nog!!
xxxx -
28 Mei 2008 - 07:26
Rita:
Hey Igrid Nog een berichtje van ons uit Zoetermeer! Wat heb je al je familie en vrienden rijkelijk van prachtige verhalen voorzien. Ik vond het fantastisch al je ervaringen te lezen en er zo een beetje bij te zijn. Matthijs is zich nu ook aan het voorbereiden op de reis en stage op C. Gekookt voor z'n zussen bij ons thuis, opa en oma gedag gezegd, kleding en koffer geregeld en dan vlg week vrijdag naar Schiphol. Ken je dat mooie lied "Uit vele richtingen zijn wij gekomen"? Jullie ontmoeten elkaar ook weer vanuit oost en west. Heel veel plezier nog en ook straks op C. Dag dag!!!!!!!!!! -
28 Mei 2008 - 07:42
Ammeke:
Hey Ingrid!
Wat klinkt het toch mooi daar! Op Curacao heb ik helaas geen geheime boodschappen voor jullie achtergelaten, maar deze teleurstelling heb ik al met Matthijs gedeeld... Wel vind ik het heel leuk dat je weer bijna naar Nederland komt!
Liefs Ammeke -
28 Mei 2008 - 08:08
Suus:
ingrid!
Wat was het leuk om je even aan de telefoon te hebben!
kus! -
28 Mei 2008 - 08:46
Marinde:
Piet, wat heb je het mooi daar. Zo indrukwekkend allemaal!!
En in paramaribo wordt het vast ook ontzettend tof!
Morgen geef ik een feestje, dan is het laatste eindexamen afgelopen.. Jammer dat je er niet bij bent, maar gelukkig word je vertegenwoordigd door Hanna-Sara én Joost;)
Dikke kus en knuffel! -
28 Mei 2008 - 20:41
Gemma:
Wauw Ingrid jij maakt Suriname wel op een andere manier mee dan ik! Klinkt heel cool allemaal! Geniet ook nog maar even van Paramaribo straks! Kus -
29 Mei 2008 - 19:38
Elisabet:
Hej Ingrid!
Vad roligt att du har kunnat sjunga med barnen och att de verkligen sjunger med!
Grönsakslanden ute i djungeln låter spännande,är det bättre jord där? Kommer inte djuren och äter upp allt, man kanske har fågelskrämmor?
Ha det så bra i Paramaribo Det ska bli roligt att se dina kort.
Kram
Elisabet -
30 Mei 2008 - 16:29
Isaac:
Hoi Ingrid! hellas komt aan alles een eind, had gisteren mijn laatste dag met KY11 echt een heel raar gevoel na 2 intensieve jaren.
echt leuk dat je nog naar een kostgrond bent geweest. tot horens en tot over een paar weken!
Kram Isaac
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
